Sultan Veled ve Karnum Açdur Gazeli

          Karnım Açtır Karnım Aç!                     

Karnum açdur karnum açdur karnum aç

Rahmet itgil Tanrı bana kapu aç

Uçmak (cennet) aşından dilerven bir çanak

Nûr hamîrinden iki üç bazlamaç

Rahmetün çokdur denizdür ey Çalab (Allah)

Rahmetün eksülmeye sen çok saç

Ger yazukluvan bagışla ey Kerîm

Kuluna dutma katı bu kez geç

Sen buyurdun kuluna gel bir karış

Kim gelem senün içün ben bir kulaç

Kim seni bir bilmeye cânlar cânı

Oldı gâvur boynına asıldı haç

Kim seni göre vü âşık olmaya

Yâ eşekdür yâ ki taşdur ya agaç

Sen güneşsin gök tahtun ey Paşa

Çayır u çemen nûrundan oldı çeç (tahıl)

Kaşlarun yâdur gözlerün oklar atar

Gönlüm ol oklar içün oldı amaç

Ol ne kaşdur ol ne gözdür cân alur

Ol ne boydur ol ne yüzdür ol ne saç

Ey Veled gözlü cihânda azdur

Gözsüze bakma ırakdan kaç kaç

               

 Sultan Veled

(Fâ ‘i lâ tün Fâ ‘i lâ tün Fâ ‘i lün)